Basiretli Ferasetli Olmak: Bir Hikâyenin İçinde Yolculuk
Bazen kelimeler sadece anlamlarını değil, hayatın içindeki sınavlarımızı da taşır. Bugün sizlere “basiretli ferasetli” olmanın ne demek olduğunu anlatmak istiyorum. Ama kuru bir açıklamayla değil, bir hikâyeyle… Çünkü bazı şeyleri hissetmeden anlamak mümkün değil.
Köyün İçindeki Fırtına
Bir zamanlar küçük bir köyde, herkesin güven duyduğu iki insan yaşardı. Mehmet, stratejik düşünmeyi seven, çözüm odaklı ve pratik adımlarla hareket eden bir adamdı. Zeynep ise kalbiyle gören, insanları dinlemeyi bilen, empatiyle yaklaşan genç bir kadındı.
Köy, uzun süredir süren kuraklık yüzünden zor günlerden geçiyordu. Tarlalar verimsizleşmiş, insanlar umutsuzluğa düşmüştü. O gün köy meydanında herkes toplanmış, ne yapacaklarını konuşuyordu. Çaresizlik yüzlere sinmişti.
Mehmet’in Basireti
Mehmet söz aldı:
“Arkadaşlar, yaşadığımız sorunun çözümü var. Suyumuzu daha dikkatli kullanmalı, yeni kuyular açmalı ve kaynaklarımızı planlı bir şekilde yönetmeliyiz. Eğer şimdiden adım atarsak, kuraklıkla baş edebiliriz.”
Onun sözleri köy halkına güç verdi. Çünkü basiretli olmak, geleceği öngörmek, doğru adımları zamanında atmaktı. Mehmet’in çözüm odaklı tavrı, insanlara güven aşılıyordu.
Zeynep’in Feraseti
Ama Zeynep farklı bir yerden konuştu:
“Evet, Mehmet’in dediği doğru. Ama biz sadece toprağı değil, birbirimizi de kaybediyoruz. Komşuların kavga ettiğini, çocukların korktuğunu görüyorum. Bizim önce gönüllerimizi onarmamız lazım. Eğer birlikte hareket edemezsek, hiçbir çözüm kalıcı olmaz.”
Zeynep’in bu sözleri insanlara dokundu. Çünkü ferasetli olmak, kalbin gözünü açmak, sadece görüneni değil, görünmeyeni de fark etmekti. İnsanların içindeki korkuyu ve umutsuzluğu dile getirdiğinde, köyde sessizlik oldu. Herkes, eksik olan parçayı fark etti.
Basiret ve Ferasetin Buluşması
Günler geçti. Mehmet, su kuyularını açmak için plan yaptı, iş gücünü organize etti. Zeynep ise köydeki insanları bir araya getirdi, dayanışmayı büyüttü. Kadınlar birbirlerine destek olmaya başladı, çocuklar umutla oyun oynamaya devam etti.
Bir akşam, kuyudan su çıktığında köy meydanında büyük bir sevinç yaşandı. İnsanlar sadece suya değil, birlikte başardıkları bir geleceğe kavuşmuşlardı. O an herkes şunu anladı: basiret ve feraset, birbirinden ayrılamazdı.
Mehmet’in stratejik basireti olmasa köy aç susuz kalacaktı. Zeynep’in empatik feraseti olmasa insanlar birbirine yabancılaşacaktı. Ancak ikisi bir araya geldiğinde hayat gerçekten anlam kazanmıştı.
Hikâyenin Özünden Günümüze
“Basiretli ferasetli” olmak sadece geçmişteki bir köyün hikâyesi değil, bugün hepimizin ihtiyacı olan bir duruş. Hayat bize sık sık kuraklıklar yaşatıyor: ekonomik krizler, ilişkilerde çatışmalar, kişisel zorluklar…
Basiret, bize aklın rehberliğini verir; doğru kararlar almayı, zamanı iyi kullanmayı, geleceği görmeyi öğretir.
Feraset ise kalbin gözünü açar; insanların halini anlamayı, duygulara değer vermeyi, görünmeyen ama hissedilen şeyleri kavramayı sağlar.
İkisi birlikte olduğunda, insan hem doğru adım atar hem de insanlığını kaybetmez.
Sizin Hikâyeniz?
Bu hikâyeyi okurken belki siz de kendi yaşamınızda “basiretli ferasetli” olduğunuz anları hatırladınız. Belki bir karar verirken aklınızla kalbinizi birlikte dinlediniz, belki de bir zorlukta hem plan yaptınız hem de sevdiklerinizi gözetmeyi unutmadınız.
Sizce bugün dünyada daha çok basirete mi ihtiyaç var, yoksa ferasete mi? Yoksa ikisinin dengesi mi asıl yolumuzu aydınlatır?
Yorumlarda kendi hikâyelerinizi paylaşın. Belki de hepimizin deneyimleri birleştiğinde, geleceğe daha güçlü ve daha insan kalabilen bir köy gibi bakabiliriz.